Het subtiele schaduwbestaan van de ghostwriter

Schrijven onder andermans naam. Ik doe het de laatste jaren wel vaker en het werkt absoluut bevrijdend. Het subtiele schaduwbestaan van de ghostwriter begint me steeds meer te bevallen.

Ergens vind ik het wel jammer dat ik die mooie boeken, waar ik zo lang aan werk, niet op mijn portfolio kan zetten. Dat weegt echter niet op tegen het plezier dat deze opdrachten me brengen. Weken, ja zelfs maanden, aan één groot project werken, aan teksten sleutelen, een boek vorm zien krijgen: heerlijk!

Het brengt ook een zekere vrijheid met zich mee, te weten dat jouw naam niet op de cover zal staan. Soms voel ik me bijna een soort privédetective, die vanuit de schaduwen dingen onderzoekt en uitwerkt, terwijl mijn ware identiteit verborgen blijft voor het grote publiek.

Symbiose

Uiteraard schrijf je als ghostwriter niet wat je wil. Want hoewel jij de woorden op papier zet, is het niet jouw boek. Je bent gebonden aan de wensen van je opdrachtgever. Als copywriter ben ik dat echter gewend en het stoort me hoegenaamd niet. Wanneer mijn opdrachtgevers enthousiast uitroepen dat het resultaat precies is zoals zij het in hun hoofd hadden, ben ik gelukkig.

Zolang ik daarnaast maar af en toe een eigen project uit de grond kan stampen. Een boek waarin ik wel mijn ding doe, een eigen project waarbij ik de regels bepaal. Zolang ik dat heb, hoef ik niet altijd de touwtjes in handen te hebben.

Integendeel. Het werkt bevrijdend én inspirerend om door iemand aangestuurd te worden. De symbiose tussen opdrachtgever en ghostwriter leidt tot een uniek eindresultaat. Vervang een van beiden en het boek zal er helemaal anders uitzien. Dat is het mooie eraan. De voorbije jaren schreef ik boeken die ik onder andere omstandigheden nooit zou hebben geschreven, niet zelden over onderwerpen waar ik bij aanvang niet veel van af wist.

Pleegmoeder

Telkens weer is ghostwriting een unieke ervaring, een ontdekkingsreis waarbij ik mijn eigen grenzen verleg om een boek te schrijven waarvan ik nooit had kunnen vermoeden dat ik het ooit zou schrijven. Eens de opdrachtgever tevreden is, is het voor mij ook makkelijk om het manuscript los te laten. Dan zit mijn werk erop en laat ik mijn boek vrij, zoals een goede, tijdelijke pleegmoeder haar pleegkinderen een warm, maar voorlopig nest biedt.

Het ga jullie goed, boeken-die-ik-schreef-maar-die-niet-van-mij-zijn!

Liever zelf aan de slag? Bekijk dan mijn aanbod aan schrijfcursussen.

Reacties zijn gesloten.

Maak een website of blog op WordPress.com

Omhoog ↑

%d bloggers liken dit: